Çocuk olmak gerekir bayramda. Büyüklerin elini öptükten sonra harçlık almak, çocuk olmayı gerektirir. Nice bayramlar gördük ve büyüdük. Büyüyünce harçlık almak yerine, harçlık vermek düştü bizlere.
Genç olmak, harçlık almak yerine şeker almayı bize öğretti. Çocukluğumuzda paramız olmadığı vakit; ‘bayram gelse de harçlık toplasak’ diye içimizden geçiriverirdik. Şimdi ise büyüdük. Büyüklerimizin elinden öpsek bile harçlığımızı alamıyoruz. Hâlbuki çocuk yaşta paraya ihtiyacımız o kadar az ki küçük şeylerden bile mutlu olabiliyorduk. Şimdi ise paraya ihtiyacımız olduğunu hayat bize öğretiyor. Artık para kazanmanın zamanı geldiğini bayramda anlayabiliyoruz. Ve artık iş, güç derken para kazanıyoruz. Bizde artık büyüdük ve çocuklar büyüklerinin elini öpmeye geliyorlar. Çocuk olmadığımızı çocuklardan öğreniyoruz. Artık yaşlara göre harçlık veriyoruz. Kâğıt para yerine demir parayı tercih ediyor kimi çocuklar. Kimisi ise; demir parayı kabul etmeyip, kâğıt para istiyor bizden. Velhasıl bayramda çocuk olmak gerekir.
