Geçen gün paylaştığım şiirin dördüncü (son) bölümü…
Böylelikle 63 kıta tamam oldu. Keyifli okumalar…
Allaha emanet olun.
Dikkat! Bu şiir; Urfa ağzıyla yazılmıştır. Yöreseldir. Yabancı olanlar anlamayabilir, normaldir. (Gurbetteki Urfalılar düşünülerek yazılmıştır.)
OLAYDIM (4)
Binerdık babamın sırtına
Evde kopardı fırtına
Üz bulunca uzanırdık
Anamın ayağ kıltına
İspirtolu kaz ocağı
Fazla vermezdi sıcağı
Seetlerce pişirirdiğ
Yemağ için kayğanağı
Cam parçası; kenne, cincığ
Oynardığ hep gülle boncığ
Geyerdığ kış aylarında
İçi yünden kürkli kocığ
Çekçek, bastık, kesme, şire
Kışın yiyerdığ cevizle
Küncili akıt, palıza
Şimdi kaldılar geçmişte
Heyatta yün egirirdığ
Hem deleme çevirirdığ
Heşereydığ biz uşağken
Çok kudırır bağırırdığ
Atardığ biz bize teppik
Soyra da çalardığ çeppik
Çekişirdığ bazı zeman
Üst baş olır, parça pinçik
Nenem hemama getseydi
Hele bizi götürseydi
Keyme derdi: 'kelb oğlı kelb!'
Babayı da getirseydi!
Hep dönidi mecmel behir
Altından da akmi nehir
Urfa olmadıktan sonra
Ğurbet eller biye zehir
Irağ elde paslanmışam
Belli artığ yaşlanmışam
Kırh yıldır Urfadan ayrı
Boş boşına yaşamışam
Yassıdı Urfa karpızı
Bahçalarda suyarpızı
Keşke Urfada olaydım
Bıranın yoğ dadı duzı
Şimdi yatiyığ çekyatta
Göynüm her akşam feryatta
Yere döşşekler serip de
Yan geleydim bi heyatta
Rızvaniyede medrese
Giderdığ oraya derse
Sonraları camı oldı
Meşhur Fırfırlı Kilise
Çohtır bizim orda deli
Deliden fazla var veli
Şıhımızdır, pirimizdir
Dede Osman hazretleri
Eskide giderdığ yoldan
Şimdı uçakla havadan
Öksedim ben Urfamın, o
Girişini Akabadan
Sen siye gel sen siye
El alem duysa ne deye?
Mukayyet ol ki, akliya
Gidesen memleketiye
Hamdi sözü kısa kes de
Şiir kalsın, yap bi beste
Ah Urfada kalaydım da
Olaydım her vahıt heste!
