Türkiyenin bir çok şehrinde olduğu gibi Şanlıurfada da para olanlar yakınlarına, akrabalarına ve arkadaş ve çevreleri ile iş yapmayı birinci planda tutarlar.
Muhafazakar insanların ellerindeki paraları bankaya yatırıp faiz almalarının haram olduğundan, birde faizsiz bankacılıkta da dolaylı şekilde faiz olduğuna inananlar paraları döviz veya kuyumcularda değerlendirmektedirler.
Kuyumcular çevrelerinden aldıkları paraları altına çevirmekte veya döviz alım satımcıları ile dövize çevirmektedirler. Alım satım yapıp bu kişilere kar vermektedirler. Bir çok insanın para vermesi genellikle uzun süre çevrede güven tesis etmesinden kaynaklanmaktadır. Para verenler bir nevi ticaret yaptıklarını ve altının düşmesi ile zarar yükselmesi ile kar ettiklerinden bu gibi ticaretlerin helal saymaktadırlar.
Bu gibi durumlarda sarfın veya doviz alım satım yapanın işlerinin iyi gitmemesi ve belli bir yere büyük bir miktar para kaptırması sonucu sarsılma yaşadığında işte ödeme güçlüğü ve benzeri durumlarda iflas ediyor. Para verenlerde yıllarda urfa tabiri kaşıkla aldıkları çöbçe ile gitmiş oluyor.
Şanlıurfanın Eyyübilye ilçesinde önceki gün 6 milyon değerinde çevreden aldığı altınların parasını ödemeden ortalıktan kaybolması yukarıda izah ettiğim durum mu ? yoksa farklı bir durum mu belli değil. Ancak meblağın büyük olması mevcut durumu izah ediyor.
Güvene dayanan bu durumda çek ve senette olmadığından yasal olarak adı geçenin varsa menkul,gayrimenkul,bankalardaki nakitlerine el koyma durumu da sözkonusu olmuyor.
Ticarette risk olur ama en az riski olanlar tercih edilmesi gerekir.
