Sevmişsin
Sevdiğin uzaklarda
Aşkın ve özlemin acısını
Sen çekiyorsun
Gölgen yoldaşın
Yalnızlık sırdaşın olmuş
Sanma şafak sökecek
Güz bahara dönecek
Unutmak mümkün değilse
Kapat gönül gözünü
Sus gitsin
Sevmişsin..
İspatı yoktur aşkın
Seni bırakıp gidene
Anlatamazsın ki
Sevmek yalnız kalmaktır
Sevmek yaratmaktır
Zoru başarmaktır
Sabır istemektir
Şafak vaktinin
Alacasına kadar
Tek noktaya bakıp
Göz yaşı dökmektir
Sevmişsin...
Zamansız gönül
Vermişsin birine
Dört mevsimi
Yaşıyorsun bir günde
Ne yediğin yemegin
Ne içtiğin
Suyun tadı
Kalmadıki dilinde
Kapı kırık
Duvar çatlak
Pas tutmuş yürek
Sevmişsin...
Bu şiir degildir
Çekilen sensizliğin
Son tanımıdır
Mısralarla yazamadığın
Büyük sevgini
Yaşadıkça kanattığın
O küçücük kalbinde
Sakladığın acıdır
Sevmişsin...
İlmek ilmek söküldün
Düğüm atamadın gönlüne
Üşüyorsun güneşte
Yarışıyor bulutla
Ela gözler
Türküsü çoktur
Ayrılığın
Bir damla
Yağmurla düşer
Geceden daha
Karanlık yüreğine
Sevmişsin....
Akşamlar sabaha
Sabahlar akşama
Sen zamana
Umudun yarınlara
Muhtaç kalmış
Aşk kervanına
Kahır yüklemişsin
Sakın dönüp
Bakma ardına
Sen..sen..sen
Sevmişsin...
