İçimiz dışımıza çıksaydı da; ne olduğumuz ortaya çıksaydı. Yüzümüz ayrı, kalbimiz ayrı şeyler söylüyor. Toplum olarak bir olaya at gözlüğüyle bakıyoruz. Vuku bulan hadise; taraflıca bakın ılıyor.
2016yı tam ardımızda bırakmışken; yeni yılın ilk saatlerinde meydana gelen olay, ülke olarak bizi derinden yaraladı. 2016nın bize verdiği ağır sonuçları, yeni yılda yaşamamak için ne kadar temenniler etsek de, 2017nin ilk saatlerinde bir eğlence mekanına bombalı saldırı düzenlendi. Ağır bir bilanço karşımıza çıktı. 39 vatandaşımız vefat etti, 40tan fazla yaralımız var. Geçtiğimiz yıl, yaşadığımız travmaların şokunu tam atlattık derken; bu feci olay meydana geldi.
2016; bombalı saldırılar, şehitler, 15 Temmuz darbesi gibi insanı kahreden olaylar ile geçti. İnsanlığın sonu olarak değerlendirebileceğimiz 2016yı unutmaktı tek dileğimiz. Travmalar, hüzünler, ağıtlar, şehitler, ne kadar acı hadise varsa geçtiğimiz yıl, başımıza geldi. Bundan daha kötüsü olamaz dediğimiz şeyler başımıza geldi. Tam bu yılı kapattık, yeni yılda umutlarımızı tazeleyelim, yeni ufuklara yelken açmamızın tam zamanı derken; 2017nin ilk saatlerinde bir bombalı saldırı ile sallandık. Bir yandan; yeni yılı kutlamayalım diyen bir kesim, diğer yanda; yılbaşı eğlencesine giden kesim… Bu tartışmaya girmeyeceğim.
Son birkaç aydır huzur bulunamaz oldu. İnsanlarda hep bir agresiflik, memnuniyetsizlik… Hallerinden hep şikayetçiler…
Birliğimizi, dirliğimizi bozacak herkese bir mesajımız olmalı. Biz biriz; alevisi, sünnisi, türkü, kürdü, lazı, çerkezi, arabı ile… Bu ülkenin huzurunu bozacak her türlü eyleme karşı tutumumuz bir olmalı. Bu vatan toprakları üzerinde yaşayan herkesin üzerinde durup düşünmesi gereken durum; nasıl huzurlu bir yaşam sürdürebiliriz? İşte bu soruyu layıkıyla cevaplandırdığımız sürece, bu ülkenin huzurunu bozamazlar…
Saygılarımla…