BABA; sevdiğimizi gözlerinin içine bakarak söyleyemediğimiz kişidir ve bir ailenin ferdidir. Ancak kaybettiğimiz zaman değerini anlayabiliriz. Yokluğu sırtımıza bindiği zaman veyahut baba olduğumuz zaman anlayabiliriz.
ANNE; kokusunu kilometrelerce öteden aldığımız, şefkat, merhamet gibi duygularını içinde barındıran kişidir. Özlemini her dem yaşadığımız, kalbimizin bir odacığında yer edinen, hasretle evladını bağrına basandır.
EVLAT; ailenin temel yapı taşını oluşturur. Aileyi aile yapan çocuk sesidir. Aile fertlerini bir arada tutan; çocuktur. Anne ve babanın bütün ilgisi çocukta toplanır.
AİLE; anne, baba ve çocuklardan oluşur (doğru). Ama aileyi bir arada tutan; birbirlerine karşı duydukları özlem, hasret, sevgi ve saygıdır. Bu duyguların olmadığı yerde aile yoktur, sadece bireyler vardır.
BİREY; toplumun en küçük temel yapı taşını oluşturur. Her birey; topluma faydalı olduğu zaman, insan olmanın ne demek olduğunun farkına varır. Toplumun ahlakını, aile kavramını, insan olma ve topluma duyarlı bir vatandaş olduğunu; birey olunca kavrar.
TOPLUM; örf ve adetleri olan, belli bir topluluğun bir araya gelerek oluşturdukları memleket parçasıdır. Her toplumun bir ahlak anlayışı mevcuttur, buna göre davranırlar, değiştirilmez kanunlarını yazarlar veya söylerler.
VATAN; belli bir toplumun bir araya gelerek oluşturdukları ve üzerinde yaşadıkları memlekettir. Vatan bölünemez ve asla teslim edilemez. Vatan uğruna ölmeyi göze alan insanların üzerinde yaşadıkları kara parçasıdır.
FEDA; bir şeyi göz göre göre, hiç durmadan, hiç düşünmeden azad edebilmektir. Sonucunu hiç düşünmeden ve olabilecek her olumsuz hadiseye karşı; kendini adamaktır.
BABA gibi koruduk,
ANNE ile merhamet gösterdik,
EVLATLAR ile koruduk,
AİLE olduk,
BİREYSEL davranmayıp,
TOPLUM olabildik,
Toplumları bir araya getirdik,
VATAN yaptık.
Bu vatan uğruna canımızı bile FEDA ettik!